Kredyt gotówkowy a pożyczka gotówkowa w banku

Kredyt gotówkowy a pożyczka gotówkowa w banku lub w firmie pożyczkowej. Potocznie, w życiu codziennym zamiennie stosujemy oba terminy, nie zastanawiając się w gruncie rzeczy, czy kredyt gotówkowy różni się od pożyczki gotówkowej. A jeżeli tak, to w jaki sposób>

To w takim razie, jaka jest różnica między kredytem gotówkowym a pożyczką gotówkową?

Regulacje prawne:

• Umowa pożyczki regulowana jest w kodeksie cywilnym, podlega również przepisom ustawy o kredycie konsumenckim.
• Umowa o kredyt podlega przepisom ustawy Prawo bankowe i ustawy o kredycie konsumenckim.

Forma zawarcia:

• Umowa pożyczki w rozumieniu kodeksu cywilnego może zostać zawarta ustnie, natomiast zgodnie z treścią art. 720 § 2 kodeksu cywilnego, jeśli wartość pożyczki przekracza 500 złotych, powinna być dla celów dowodowych zawarta na piśmie. Jeżeli umowa pożyczki jest jednocześnie kredytem konsumenckim w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim wówczas także powinna być zawarta na piśmie.
• Umowa kredytu bankowego, co do zasady, powinna być zawarta na piśmie (art. 69 ustawy prawo bankowe). Należy mieć także na względzie art. 7 ust. 2 ustawy prawo bankowe, który odnosi się do bankowości elektronicznej. Przy tego rodzaju usługach umowa o kredyt może być zawarta w formie elektronicznej przy spełnieniu odpowiednich wymagań przewidzianych ustawą prawo bankowe (pomimo, że ustawodawca zastrzegł formę pisemną w art. 69 ustawy).

Przedmiot finansowania:

• Przedmiotem pożyczki mogą być pieniądze i inne rzeczy oznaczone co do gatunku np. przedmioty materialne. Natomiast przedmiotem kredytu są wyłącznie środki pieniężne.

Przeznaczenie:

• Pożyczka może być wykorzystana przez pożyczkobiorcę na dowolny cel, natomiast kredyt jest udzielany na ściśle określony cel, zapisany we wniosku kredytowym (zasada celowości kredytu).

Kontrola wykorzystania środków:

• Pożyczkodawca nie ma prawa kontroli sposobu wykorzystania pożyczki, natomiast takie prawo przysługuje kredytodawcy. Może skontrolować czy kredyt wykorzystywany jest zgodnie z warunkami określonymi w umowie kredytowej. Kredytodawcy przysługuje również prawo wypowiedzenia umowy w przypadku stwierdzenia, że kredyt jest wykorzystywany niezgodnie z przeznaczeniem.

Kredyt i pożyczka, a kredyt konsumencki

Ustawa o kredycie konsumenckim zawiera regulacje prawne dotyczące zasad zawierania i wykonywania umów o kredyt lub pożyczkę z konsumentami.

Podstawowym celem ustawy było wprowadzenie w polskim systemie prawnym odpowiednich regulacji, który dotyczyłyby funkcjonowania rynku finansowego i zwiększyłyby poziom ochrony interesów konsumentów dokonujących czynności prawnych z różnymi instytucjami finansowymi (banki, instytucje finansowe).

Przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt:

• w wysokości nie większej niż 255 550 zł albo
• równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska.

który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub zobowiązuje się wobec konsumenta do jego udzielenia.

Za umowę o kredyt konsumencki uważa się w przede wszystkim:

• umowę pożyczki, umowę kredytu w rozumieniu przepisów ustawy Prawo bankowe ²,
• umowę o odroczeniu konsumentowi terminu spełnienia świadczenia pieniężnego, jeżeli jest on zobowiązany do poniesienia jakichkolwiek kosztów związanych z odroczeniem spełnienia świadczenia,
• umowę o kredyt, w której kredytodawca zaciąga zobowiązanie wobec osoby trzeciej, a konsument zobowiązuje się do zwrotu kredytodawcy spełnionego świadczenia,
• umowę o kredyt odnawialny.

  Obecnie brak jest definicji kredytu odnawialnego, jednak cechą charakterystyczną takiego produktu kredytowego jest to, że można korzystać z przyznanego przez bank limitu kredytowego. Odnawia się on za każdym razem, kiedy konsument spłaci wykorzystaną część limitu. Przykładem kredytu odnawialnego jest umowa o kartę kredytową.

Ustawy o kredycie konsumenckim nie stosuje się do:

• umów, w których konsument nie jest zobowiązany do zapłaty oprocentowania oraz innych kosztów związanych z udzieleniem lub spłatą kredytu konsumenckiego,
• umów leasingu, jeżeli umowa nie przewiduje obowiązku przeniesienia własności przedmiotu umowy na konsumenta,
• umów zawieranych z podmiotami, o których mowa w art. 3 pkt 32 i 33 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j.: Dz.U. z 2014 r., poz. 94, z późn. zm.),
• umów o kredyt będących wynikiem ugody sądowej, ugody zawartej przed sądem polubownym lub ugody, która jest wynikiem postępowania mediacyjnego,
• umów o kredyt udzielany wyłącznie pracownikom zatrudnionym u danego pracodawcy w ramach działalności dodatkowej, w której pracownik nie jest zobowiązany do zapłaty oprocentowania lub jest zobowiązany do zapłaty RRSO niższego od stóp powszechnie stosowanych na rynku,
• umów o kredyt udzielany na mocy przepisów szczególnych: 1. z zastosowaniem niższych stóp oprocentowania niż powszechnie stosowane na rynku lub 2. jeśli konsument nie jest zobowiązany do zapłaty oprocentowania lub 3. z zastosowaniem innych warunków, które są korzystniejsze dla konsumenta niż powszechnie stosowane na rynku oraz stóp oprocentowania nie wyższych niż powszechnie stosowane na rynku.

¹ Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j.: Dz.U. z 2012 r. poz. 1376, z późn. zm.), dalej: ustawa - Prawo bankowe.